मृत्यूचा डोह.. !

टीप : पोरा -बाळांनी अन लेकी -सुनांनी टाकलेल्या एका म्हाताऱ्या बापाची ही हृदयस्पर्शी व्यथा ..

आज काल कोणाचाच भरवसा देता येत नाही
कधी नेतील काळीज पिळवटून सांगता येत नाही
किंमत कळेल त्यांना माणसाची तेव्हा
बाकी राहिलेली असेल शून्य जेव्हा

तोपर्यंत केला जातो माणसाचा सांभाळ
जोपर्यंत होत नसते त्याची आबाळ
केला जातो उपयोग त्याचा तो पर्यंत
संबोधला जात नाही “थेरडा ” जोपर्यंत

जहरी डोळ्यांचे हे बहिरी ससाणे
गहिरी नजर रोखून बघतात
लक्तरं -लक्तरं झालेल्या या देहाचा
ही गिधाडं फडशा पाडतील निमिषार्धात

नको नको वाटतेय ही मरणासन्न अवस्था
परमेश्वरा , का करतोयेस अशी कुचेष्टा
तुटले आहेत सारे पाश अन सुटले आहेत सारे मोह
आता खुणावतोय मृत्यूचा तो काळाशार डोह ....